Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Istic sum, inquit. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Que Manilium, ab iisque M. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Duo Reges: constructio interrete. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; At certe gravius. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Quo modo autem philosophus loquitur?

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Sed ille, ut dixi, vitiose. Quid ergo? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Quis istud possit, inquit, negare?

Duo enim genera quae erant, fecit tria. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Ratio quidem vestra sic cogit.

Sint modo partes vitae beatae. Utram tandem linguam nescio? Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Sed residamus, inquit, si placet.

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Id est enim, de quo quaerimus. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Non risu potius quam oratione eiciendum? Quod cum dixissent, ille contra.

Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Confecta res esset.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.