Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Primum quid tu dicis breve? Non igitur bene. Duo Reges: constructio interrete. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Primum divisit ineleganter; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est.

Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Non est igitur voluptas bonum. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Quid ad utilitatem tantae pecuniae?

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Eademne, quae restincta siti? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Quis enim redargueret? His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Ne discipulum abducam, times. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Ut aliquid scire se gaudeant? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;

Illi enim inter se dissentiunt.

Recte, inquit, intellegis. Itaque ab his ordiamur. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?

Bonum integritas corporis: misera debilitas. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.

Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum?

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Hoc tu nunc in illo probas.

Hic nihil fuit, quod quaereremus. Frater et T. Si quae forte-possumus. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;